‘De meetmuis’. Zo werd Piet door zijn collega’s genoemd. Hij maakte furore als een van de beste techneuten van Nederland. Met zijn specialistische kennis en improvisatietalenten wist hij allerlei technische problemen op te lossen, zoals complexe storingen met kabels. Zijn werk was zijn leven.
Geen familie
Als uitvaartbegeleider was ik beland in een rare situatie. Normaal gesproken regelt de familie de uitvaart van de dierbare, en zijn het familieleden die met mij contact opnemen. Nu kreeg ik de opdracht van een notariskantoor om de uitvaart van iemand te organiseren. De overledene in kwestie was enig kind. Zijn ouders waren allebei al dood, en hij had zelf ook geen kinderen. Verder waren er geen andere familieleden om hem heen. Natuurlijk komt het helaas vaker voor dat mensen in eenzaamheid sterven. Maar dat er helemaal geen familie is, dat had ik nog nooit meegemaakt. Ook had Piet niet zelf laten registreren wat zijn wensen omtrent zijn eigen uitvaart waren. Hoe kon ik een waardig afscheid organiseren als er niemand was die kon helpen bij het optekenen van een goed beeld van degene om wie het ging?
Op zoek naar details
Mijn speurtocht naar details over het leven van Piet startte in het hospice, waar Piet op 69-jarige leeftijd was overleden aan de gevolgen van kanker. Hier ontmoette ik Frank. Dit bleek de collega te zijn met wie Piet ook na zijn werk contact had gehouden, en met wie hij in de loop der jaren goed bevriend was geraakt. Frank wist me van alles te vertellen. Onder andere dat Piet een toptechneut was dus, en dat zijn werk zijn lust en leven was. Daarnaast bleek Piet een echte ‘Citroën-o-fiel’: hij was gek op auto’s van dit merk. Met de veringen is het net alsof je zweeft, vond hij. Verder had Piet een grote liefde voor zijn ouders gehad. Toen die nog leefden, brachten ze veel tijd met elkaar door. Maar omdat Frank niet met Piet was opgegroeid, wisten we niets over hoe Piet precies was grootgebracht. En of hij bijvoorbeeld gelovig was en van welke muziek hij hield, was eveneens niet bekend. Het bleef bij gissen en bij het doen van aannames.
Verzamelaar
Daar stonden we dan, in de woonkamer van het flatje van Piet. Aan de stapels boeken, paperassen en cd’s te zien was het duidelijk dat hij een echte verzamelaar was. Ik stond hier niet om alle kasten en lades open te trekken, om ook maar iets meer te weten te komen. Maar ik hoopte wel meer te kunnen achterhalen over de muzieksmaak van Piet. Muziek zou immers een belangrijk onderdeel van de dienst vormen. We kwamen erachter dat Piet een groot liefhebber was van Andre Rieu. Ook vonden we een cd met orgelbewerkingen, en een klein orgeltje. ‘Dat is waar ook,’ zei Frank. ‘Op zulke muziek waren zijn ouders ook gek.’
Uitvaartlijn opzetten
In de dagen daarna ben ik verder gegaan met het wroeten in zijn leven. Er waren toch nog een aantal mensen die me iets meer konden vertellen over Piet. Aan de hand van alle verzamelde details heb ik vervolgens de uitvaartlijn opgezet.
Warm gevoel
Met zijn achten zaten we op onze stoelen rondom de kist van Piet. Uiteindelijk waren er toch twee handjes vol mensen naar het afscheid in de aula gekomen. Naast Frank natuurlijk, ook nog wat collega’s, de buren met wie hij weleens optrok, en een buurtgenoot met wie hij af en toe ging wandelen. ‘Wat fijn dat jullie er allemaal zijn om een laatste groet te brengen,’ zei ik. In stilte lieten we vervolgens de eerste tonen van ‘The Second Waltz’ van Andre Rieu op ons inwerken, een nummer dat je net zo laat zweven als een Citroën. Vanachter mijn oogleden keek ik nog even de kring rond. Naar de mensen die ondanks dat zij Piet niet allemaal goed hadden gekend, toch hier zaten. Ik kreeg een warm gevoel. Piet was eenzaam, maar niet alleen.